Vorige week had ik mijn eerste stageweek bij het Lotjeshuis. Ik dacht van tevoren dat het een weeshuis was waar verwaarloosde en ondervoede kinderen worden opgevangen. Toen ik daar aan kwam voor mijn eerste stagedag bleek dit niet zo te zijn. Het Lotjeshuis is een weeshuis waar kinderen heen komen die ondervoed geweest zijn of verwaarloosd werden. De kinderen zijn dus al van hun ondervoeding af. Ik vond het heel jammer, omdat ik daardoor mijn schoolopdrachten niet kan uitvoeren bij het Lotjeshuis. Ik heb er wel voor gekozen om hier 4 dagen stage te blijven lopen, omdat ik toch graag iets wilde zien van een weeshuis.

Ik nam iedere dag de bus naar het Lotjeshuis. De bussen hier zijn ook weer heel anders dan in Nederland. Je gaat gewoon langs de kant van de weg staan en zodra je de juiste bus ziet steek je je hand op en de bus stopt dan zodat je kan instappen. Als de bus vol is rijdt hij gewoon dooren dan moet je somseven wachten op de volgende bus.Je moet wel goed kijken, omdat er heel onduidelijken heel klein op de bus staat aangegeven welke lijn het is.Als je eruit wilt duw je gewoon op een knop (als die in de bus zit) anders moet je roepen endan stopt de bus. Er zijn dus geen bushaltes en ook geen vaste tijden dat de bus rijdt.De bus rijdt gewoon zodra hij vol is. Ik hadnaar het Lotjeshuis 2 bussen nodig. Meestal kwam ik rond 7.00 uur aan op stage en dan werden de kinderen gebaden. Gebaden wil zeggen dat de kinderen onder de douche gaan. Ze worden allemaal tegelijk onder de douche gezet, hun tanden worden gepoetst en ze worden gewassen. Daarna worden ze afgedroogd en aangekleed en gaan de kinderen eten. Na het eten gaan de kinderen spelen. Het is iedere dag anders wat ze gaan doen. Soms blijven ze binnen en gaan ze kleuren of zingen en soms gaan ze naar buiten om buiten te spelen of te wandelen. Zodra de kinderen buiten gaan spelen, moeten ze ook weer gebaden worden voor het middageten, omdat ze wel heel hygiënisch werken in het Lotjeshuis. Na het middageten moesten de kinderen naar bed om een dutje te doen. Ik vond het leuk om 4 dagen stage gelopen te hebben in het Lotjeshuis en om mee te maken hoe het er in een weeshuis aan toe gaat.

Omdat het Lotjeshuis geen geschikte stage is voor mijn opleiding, heb ik geregeld dat ik stage mag gaan lopen in het Academische ziekenhuis in Paramaribo. Ik had hier maandag 14 november een gesprek en ik mag stage komen lopen vanaf volgende week maandag.Ik mocht zelf weten op welke afdeling ik stage wou lopen dus ikga de eerste 6 weken stage lopen op de afdeling chirurgie en de laatste 5 weken op de kinderafdeling.Ik moet deze week alleennog een aantaldingen regelen om stage te kunnen lopen. Zo moet ik morgen een MRSA testlaten doen in het ziekenhuis. Ook moet ik een pak laten maken en moet ik hiervoor witte stof gaan halen. De verpleegkundige hier moeten namelijk helemaal in het wit zijn met een broek, een blouse en een schort. Ik heb dus nog genoeg te doen deze week maar heb ook heel erg veel zin om maandag te mogen beginnen bij het ziekenhuis. Ik denk dat ook dat ik hier heel erg veel kan gaan leren.

Zaterdag 12 november kwam er een vriendin van een huisgenoot van mij. Ik ging mee om haar op te halen op het vliegveld, want het vliegveld is 1,5 uur rijden vanuit het studentenhuis. We hadden een hele leuke taxi chauffeur. Hij vroeg aan mij of ik mijn rijbewijs had. Ik zei dat ik hem had en toen vroeg hij of ik een stukkje wilde rijden. Ik wilde dit wel, dus heb ik voor het eerst in mijn leven aan de linkerkant gereden. In het begin was het heel erg wennen, maar na een tijdje was ik er wel aan gewend. Het was gelukkig niet druk op de weg omdat het al laat was maar anders had ik het niet gedaan. Het rijden hier is heel anders, omdat er hier hele andere verkeersregels zijn dan in Nederland en de wegen niet altijd even goed zijn. Er staat bijvoorbeeld dat je 50 km/uur mag, waar dan bijna niemand zich aan houd maar er liggen wel hele grote drempels op de wegen waar je dan met 15 km/uur overheen moet omdat ze zo hoog zijn. Ik vond het wel heel leuk om dit mee te mogen maken.

Zondag 13 november heb ik weer een trip gedaan. Dit keer was het naar het Brokopondomeer en naar Ston eiland. Tijdens deze trip gingen er nog 8 andere huisgenoten mee. We werden om 8.00 uur opgehaald met eenbusje bij ons studentenhuis en zijn we vetrokken naar het binnenland. Het binnenland is hier trouwens ook vaak de jungle omdat 80% van Suriname uit jungle bestaat. Na ongeveer 2 uur hadden we een stop in de jungle. We zijn hier gaan rondlopen en zijn op een Joodse begraafplaats geweest. Ook stonden er nog wat oudere monumenten zoals bijvoorbeeld de ruïne van de synagoge. Na het rondlopen zijn we weer verder gereden naar het Brokopondomeer. Voordat we bij het Brokopondomeer aankwamen reden we door het dorpje Brokopondo. De reisleider vertelde dat het Brokopondomeer ongeveer 50 jaar geleden nog een stad was ongeveer net zo groot als Utrecht. De hele stad is toen overstroomd waardoor de mensen gevlucht zijn. De overheid heeft toen het dorpje Brokopondo gemaakt, waar de mensen nu nogsteeds leven. Hetlijkt opeen sloppenwijk. Het is heel erg primitief maar wel erg interessant om te zien. Het Brokopondomeer zelf is nu een meer dat net zo groot is als Utrecht waar veel dode bomen in staan. De dode bomen komen dus doordat het vroeg een dorp was. We zijn toen in een boot door het Brokopondomeer naar Ston eiland gevaren. Dit is een klein onbewoonbaar eiland waar we hebben geluncht. Daarna mochten we zwemmen in het Brokopondomeer. Het is heel raar, omdat er ook pyranhasin het meer zwemmen. We zijn dan wel bij Ston eiland gebleven en hier was het water daar ook helder is. Na het zwemmen zijn we naar een ander eiland gevaren en zijn we brulapen gaan zoeken. We hadden het hele eiland overgelopen om de apen te spotten, maar we konden ze niet vinden. Toen we weer aankwamen bij de eerste boom waar we langsgelopen waren, zagen we er 2 in de boom zitten. Een aap kwam helemaal naar beneden in de tak om te komen kijken, waardoor wij de aap heel goed konden zien. Daarna zijn we weer terug naar het huis gereden via het stuwmeer. Op de terug weg zagen we nog een slang liggen aan de zijkant van de weg. We zijn toen ook nog even gestopt. Het bleek een wurgslang te zijn. Ik vond deze trip echt een hele leuke trip en heb weer iets heel anders van Suriname gezien.