Terug in Nederland

Ik ben alweer bijna 2 weken in Nederland. Ik had het niet gedacht, maar wat is het weer wennen om terug te zijn! Morgen begin ik weer met school, en is mijn oude leven weer helemaal terug.

De laatste paar weken in Suriname heb ik nog een aantal leuke activiteiten gedaan. Ik ben mijn een na laatste weekend gaan ziplinen bij Parabello. Dat waren 12 lijnen met super mooi uitzicht over de bossen en het water. Sommige waren hoger en andere wat lager. Ik heb bij een lijn op zijn kop gehangen, wat super gaaf was! In het begin vond ik het wel een beetje eng, maar toen ik eenmaal hing was het heel erg leuk. Ik had alleen wel last van hoogtevrees tijdens het ziplinen wat een beetje jammer was. Bij de laatste lijn ging ik ook veel te hard, waardoor de instructeur een bal over de lijn kaatste, omdat ik anders tegen de boom was aangeknalt. Een dag later ben ik samen met een paar huisgenoten naar overbridge geweest. Dat is een heel mooi strand waar ik heerlijk heb kunnen relaxen. We wilde later ook nog naar white beach, omdat ik hier nog niet geweest was maar deze was helaas gesloten vanwege onderhoud.

De rest van de week heb ik vooral in het zwembad gelegen en gerelaxt. Donderdagavond was mijn laatste avond in de stad, omdat ik in het weekend op trip ging. Daarom hebben we met bijna het hele huis donderdagavond gegeten voor mijn afscheid. We gingen eten bij Zus en Zo, omdat ik dat toch echt de leukste en gezelligste eettent vind in Paramaribo. Daarna ben ik gaan stappen bij Havana. Mijn laatste stapavond, wat was dat een raar idee. Na het stappen zijn we eigenlijk gelijk doorgegaan op trip naar Voltzberg.

Voltzberg was echt mijn mooiste trip die ik heb meegemaakt! Het was halverwege Suriname, wat dus betekent dat je 4 uur in de auto zit en daarna nog 2,5 uur in een bootje, maar het was echt de moeite waard! We verbleven op het eiland waar ook de moedervallen waren, en wat was het een mooi eiland! We konden in bedden slapen en hadden wc's, wat op de meeste trips niet zo was. Vrijdag hebben we een beetje gerust en hebben het eiland verkend. Zaterdag zijn we de Voltzberg gaan beklimmen wat echt heel zwaar was. Eerst liep je 3 uur door de jungle, en vervolgens nog eens 250 meter stijl naar boven op de berg. Het was dan ook heel warm die dag, wat het nog zwaarder maakte. Uiteindelijk boven op de berg aangekomen, had je een super mooi uitzicht over de jungle. Hier hebben we eerst even genoten van het uitzicht, wat foto's gemaakt en toen zijn we weer terug naar beneden gegaan en hebben de hele lange tocht weer teruggelopen. Onderweg kwamen we nog de cock of the rock tegen. Dat is een hele zeldzame vogel die alleen in Suriname leeft en heel erg mooi is! Het mannetje is oranje van kleur en heeft een grote kuif. Zondag was de laatste dag van de trip en we zijn deze dag naar de moedervallen geweest. Hier hebben we even wat gezwommen en daarna zijn we weer terug gegaan en gingen we terug naar de stad. Onderweg zijn we nog even op fungi eiland gestopt om de doodshoofdaapjes wat eten te geven. Deze eten dan ook echt uit je hand, wat echt heel leuk was om mee te maken. Ze komen ook heel erg dichtbij.

Ik had mijn hele Suriname avontuur niet willen missen! Ik mis het nog iedere dag en wil nu alweer heel graag terug. Ik weet ook zeker dat ik in de toekomst nog eens terug zal gaan! Ik heb namelijk nogsteeds niet alles gezien van het mooie Suriname.

Zeeschildpadden + Brownsberg

Vorig weekend heb ik samen met mijn huisgenoten de zeeschildpaddentour gedaan. We gingen naar het strand Matapica. Dat is een strand met een zee wat je kunt vergelijken met een Nederlands strand. Om hier te komen moesten we eerst 3 uur varen en onderweg zagen we nog dolfijnen. Toen we hier waren aangekomen mochten we gaan relaxen op het strand. We zijn een stukje over het strand gaan lopen en toen we terug wilde was er een dode zeeschildpad aangespoeld. De schildpad was wel al langer dood waardoor je heel het skelet van de schildpad al kon zien. Toen we weer aankwamen bij het hangmattenkamp hebben we Surinaamse boshaas gegeten en daarna zijn we weer het strand op geweest om de levende zeeschildpadden te zoeken. We liepen naar verschillende stranden en hadden 7 of 8 kilometer gelopen maar we kwamen geen zeeschildpadden tegen helaas. Wel hebben we een katachtigen in de bossen gezien. De gids zei toen dat we de volgende dag naar een ander strand zouden gaan om hier de zeeschildpadden toch te kunnen spotten. We zijn toen terug gegaan naar het hangmattenkamp en hebben toen in de hangmat geslapen. De volgende dag hebben we eerst nog gerelaxt bij Matapika en daarna gingen we met het bootje naar een soort eiland waar een paar huisjes stonden om roti te eten. Na het roti eten zijn we naar Braamspunt gevaren zodat we hier de zeeschildpadden opnieuw konden spotten. We liepen 2 kilometer en hadden er nog geen gezien. We hadden toen afgesproken om te splitsen en de ene groep liep dan de ene kant op en de andere de andere kant. Ik zat bij de groep die nog verder liep het strand op. We kwamen al snel een zeeschildpad tegen die net aangespoeld was maar omdat we zo enthousiast waren ging de schildpad weer terug de zee in. Dit gebeurde zo bij 2 schildpadden. Weer iets verder zagen we het spoor van een zeeschildpad en toen we met de lampen schenen was de schildpad een plekje aan het uitzoeken om zijn eieren te kunnen leggen. Maar als je te vroeg schijnt schrikken de zeeschildpadden waardoor ze snel omdraaien en terug de zee in gaan. Ze leggen dan de eieren in de zee waardoor de eieren allemaal kapot gaan. Heel erg zielig maar dit wisten we niet. Toen we weer terug wilde lopen naar de boot kwamen we de andere groep tegen die aan het wachten waren tot de schildpad de eieren ging leggen. De schildpad graaft dan eerst een diep gat en zodra hij zijn eieren erin gaat leggen loopt hij ook niet meer weg. We hebben toen gezien hoe de schildpad zijn eieren legt en hebben er nog een vastgehouden. Daarna zijn we weer terug gegaan en kwamen we onderweg nog een hoop zeeschildpadden tegen.

Dinsdagavond ben ik met mijn huisgenoten gaan eten op een wit strand in de jungle. Een gids had ons hierheen gebracht en had Surinaams eten voor ons gemaakt die we daar toen hebben opgegeten. We hadden rund met ananas, krab, rijst, nasi en salade. We hadden een kampvuurtje gemaakt en kregen een lap rundvlees die we daarna zelf mochten bakken boven het vuur. Het was een hele gezellige avond.

Woensdag ben ik naar Brownsberg geweest. Dat is een berg bij het Brokopondomeer. Je kan deze berg voor een groot gedeelte oprijden met een jeep, maar om bij de watervallen te komen moet je een stuk lopen. Het had die ochtend veel geregend waardoor het erg glad was. Gelukkig waren er op sommige delen touwen want het was echt een hele klim om bij de watervallen te komen. Ik ben ook een paar keer uitgegleden omdat het zo glad was. Toen we uiteindelijk aankwamen bij de watervallen ging het weer hard regenen. We zijn toen even gebleven en daarna weer terug gelopen zodat we met de jeep nog verder omhoog konden rijden naar het hoogste punt van de berg. Hier hebben we nog even genoten van het uitzicht en daarna zijn we weer terug gegaan.

Ik had deze week ook mijn laatste stageweek. Ik heb mijn stage goed afgerond en heb nu nog 2 weken vakantie in Suriname voor ik weer terug naar Nederland kom.

Owru Yari

Het is alweer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik heb ook zoveel gedaan dat ik er geen tijd voor had. Ik was gebleven bij oud en nieuw wat in het Surinaams Owru yari betekent en heel anders wordt gevierd dan we in Nederland oud en nieuw vieren. Suriname staat ook op nummer 3 van de wereld en ik begrijp ook wel waarom!Hier begint het al op 27 december en vanaf dan mag er ook al vuurwerk worden afgeschoten. Er is dan ook de hele week feest op straaten heel druk in de stad. Ik ben zelf vanaf 30 december pas gaan feesten omdat ik deze week gewoon stage had. Ik was naar een cafe geweest waar een partybus op straat stond. Het feest was dan ook buiten op straat te doen en een groot deel van de straat was afgesloten. De hele avond kwam de muziek van de partybusvandaan en de straat stond vol met mensen. Je kon het vergelijken met een normaal avondje stappen.

31 decemberis het in de stad te doen. Vanaf 11 uur's ochtends begint het dan al. De hele stad is dan afgesloten en de straten liggen vol met duizend klappers. Iedere keer wordt er weer een nieuwe afgestoken maar zeklappen veel harder dan we in Nederland gewend zijn.Bijna iedereen heeft dan ook oordopjes inen een mondkap bij voor de rook want er komt ook veel rook vanaf. Als je even geen mondkapje opdoet, slaat de rook gelijk op je longen.We hebben eerst een tijdje naar het vuurwerk gekeken. Daarna gingen we naar een andere straat in de stad en in die straat was een podium en muziek en soms kwam er een fanfare langsgelopen. In de straat was het wel heel druk en had je bijna geen ruimte om jezelf te bewegen. Er was ook eenhuis met een balkon en op dat balkon stondeneen aantal bekende mensen. Zo stond er bijvoorbeeld Kenny B. Rond 8 uur 's avonds werd het pas weer rustiger omdat veel mensen dan naar hun familie gaan om toch nog samen gezellig oudjaar te vieren. Wij hebben het natuurlijk voortgezet in de Nederlandse traditie en zijn naar Zus en Zo geweest, een lunchcafé waar op dat moment een feest was. Hier waren bijna alleen maar Nederlanders en hier hebben we oudjaar gevierd tot vroeg in de ochtend.

Vrijdag 6 januari heb ik een kookworkshop gevolgd samen met mijn huisgenoten. Het was een workshop waarbij ze alleen maar Surinaamse gerechten klaarmaakte en heel leuk om te leren. We hebben deze avond saoto soep gemaakt, bami met kip en baka bana. Saoto soep (zoute soep) is een soort boullion soep waar ze kip, aardappelen, taugee, ei en aardappelen in doen en wat echt een goed gevulde soep is. Baka bana zijn gebakken bananen die gebakken worden in een soort deeg. Het zijn echt typische Surinaamse gerechten die heel lekker zijn!

Ook heb ik mijn eerste paar week stage op de afdeling chirurgie gehad. Deze afdeling bestaat uit Chirurgie en Urologie (alles wat te maken heeft met de blaas). Heel interessant dus en weer afwisselend. Ik heb de eerste week op Urologie stage gelopen. Urologie vond ik leuk om mee te maken. Het was wel een rustige week, waardoor ik niet veel heb kunnen meemaken op de afdeling. Een week later stond ik op de afdeling chirurgie vuile wonden. Vuile wonden wilt zeggen de hele grote en diepe wonden die verzorgd moeten worden door verpleegkundige. Ik had deze week een aantal amputaties die verzorgd moesten worden. Ik vind het heel leuk om al die wonden te zien en te verzorgen, dus deze week heb ik veel geleerd.

Op zaterdag 14 januari was er een optreden van Hardwell in Paramaribo. Ik ben toen met mijn huisgenoten hierheen geweest en dat was echt heel gaaf! Het is wel anders dan in Nederland, omdat hij niet echt zijn eigen liedjes draaide, maar meer bekende liedjes die hij had gemixt. Dat komt omdat de Surinaamse bevolking zijn liedjes niet echt kennen. Ik had niet verwacht dat er dan ook zoveel Surinaamse mensen zouden zijn.

Verder is er niet zoveel gebeurd in Suriname. Behalve dat ikgeen telefoonmeer heb,heb ik het nog steeds naar mijn zin! Nog 4 weken te gaan en dan kom ik weer terug naar Nederland. De tijd gaat zo snel!

Kerst in de jungle

Van zondag 25-12tot dinsdag 27-12 ben ik op trip geweest naar de jungle. Wat was dat gaaf zeg! We gingen zondag rond 10.00 uur weg en zijn toen naar stuwdam geweest, waar ik al eerder geweest was. Hier hebben we toen wat gegeten bij het mooie uitzicht over het wat er de dagm en daarna zijn we naar brokopondo geweest. Hier was ik ook al eerder geweest, maar toch blijft het mooi om te zien. We waren dit keer ook op een andere plek bij het Brokopondo meer en deze plek had ik nog niet gezien. Hier hebben we even in het water mogen liggen en daarna zijn we doorgereden naar Brownsberg. Brownsberg is een bekende berg in Suriname die je met de auto kan beklimmen en waar je uitzicht hebt over het brokopondomeer. De weg naar boven is heel erg hobbelig en je beweegt echt alle kanten op in de auto. Het had ook een paar dagen ervoor nog hard geregend, waardoor er ook grote, diepe plassen lagen waar je dan doorheen moest. Toen we in de auto zaten hadden we allemaal een glas borgoe. Borgoe is de Surinaamse rum en is heel lekker! Door het hobbelen zat er uiteindelijk bijna niets meer in mijn glas maar lag alles over mijn kleren heen. Onze gids had een soort jeep waar je ook in de achterbak kon gaan zitten op een plank. Je zat dan hoger dan de jeep, waardoor je veel meer kon zien van de natuur. Ik had halverwege gevraagd of ik achterop mocht gaan zitten en de gids zei dat het mocht. Ik heb toen de rest van de trip achterop de jeep gezeten, maar je moest je echt goed vasthouden en uitkijken voor de takken die soms heel laag hingen waar je dan voor moest bukken. Ik heb toen een paar blauwe vlinders (morfo's), eenhoko en een boskonijn gezien. Toen we boven op de berg waren hebben we op 1 plek naar het uitzicht gekeken, omdat het al bijna donker werd. Toen het donker was zijn we terug gegaan naar beneden om dieren te spotten. We hebben toen heel veel kikkers gespot, omdat er veel plassen water op de berg lagen. We hebbenveel hyla kikkers en pufo kikkers gespot. De hyla kikker heb ik nog vastgehouden. De gids had ook nog een kleine baby kaaiman gevangen die nog niet eens tandjes had, maar deze heb ik niet meer vastgehouden omdat ik dat al weleens had gedaan. Daarna zijn we naar onze slaapplaats gereden. De gids had een speciale plek maar dan moest je wel echt door de kleine paadjes in de jungle. Er kwamen dan ook vaak takken tegen de ruiten, omdat het paadje zo smal was. Na een tijdje kwamen we dan bij ons hutje uit en hebben we hier onze hangmatten opgehangen. We hadden nog even wat gegeten bij het kampvuur ennaar de sterrengekeken want het was echt heel helder waardoor debijna de hele lucht vol stond met sterren.Daarna zijn we gaan slapen in de hangmatten. Ik heb niet goed geslapen, omdat je zoveel dierengeluiden hoorde. Je hoorde heel veel kikkers, padden en krekels.'S ochtends werd ik wakker van een vogel die heel veel geluid maakte en heel veel krekels die erzaten.Ik zagtoen de plek waar we sliepen voor het eerstin het licht en het was wel een hele mooie plek! Erwas ook een meertje bij waar we ons konden baden. Gelukkig scheen de zon want het water was echt heel erg koud! Nadat we hadden gebaden en hadden ontbeten, zijn we naar onze tweede slaapplek gereden. We hebben toen met z'n 3e achterop de jeep gezeten want het was echt heel lekker weer.Toen we hier achterop zaten moesten we soms zelfs onder de plank waar we opzaten gaan zitten, omdat deze takken echt heel laag hingen. Toen we weer op de normale weg waren door de jungle heen konden we weer normaal gaan zitten en gaan genieten van het zonnetje en het mooie uitzicht. Onderweg hebben we nog wat apen gezien, een hoop mieren dus hun eitjes naar de overkant brachten en heel veel vogels. Ook dit keer had de gids weer een plek in the middle of nowhere. We reden tussen de bergen en ineens reed hij een paadje in, waarvan je niet eens dacht dat het een weg was en moesten we een stijle berg op wat nog hobbeliger was dan de Brownsberg. Toen we boven kwamen hadden we echt een heel mooi uitzicht! Je kon ook heel ver kijken over de bergen heen waar je heel veel bergen zag en alleen maar bomen. Hij zei dat de berg nog geen naam heeft en er ook bijna nooit toeristen op de berg komen met andere gidsen. We hebben toen de hele dag op de berg gehangen, omdat het heel warm was om wat te gaan doen. 'S avonds hebben we naar de zonsondergang gekeken wat ook weer heel mooi was om te zien vanaf de berg. Daarna hadden we onze kerstmaaltijd, want het was natuurlijk kerst. We hadden gebakken kaaiman op het menu. Kaaiman wordt ook wel waterkip genoemdinSurinameen nu begrijp ik ook waarom.Een kaaiman smaakt inderdaad een beetje naar kip maar dan net iets taaier, maar wel lekker! Na het eten van de kaaiman hadden we weer een kampvuur gemaakt en hebben we marshmellows gegeten. Er was ook nog een stuk kaaiman over, en deze had de gids voor ons gebakken boven het kampvuur. Daarna hadden we onze hangmatten weer opgehangen tussen een paar bomen op de berg en zijn we weer gaan slapen. Deze nacht had ik beter geslapen, omdat het echt heel hele rustige plaats was waar je snachts maar1 kikker hoorde kwaken. 'S ochtends werden we wakker gemaakt om de zonsopkomst te zien. Op de achtergrond hoorde je echt heel veel dieren. We hebben weer heel veel vogels gezien en gehoord, zoals de toekan, papegaaien, ara's en later hoorde we ook de brulapen. Toen de zon op was hebben we ontbeten en zijn we weer gaan rijden richting de stad. We kwamen langs een plek waar delen van het water net zo blauw zijn als het water in Curacao is. Toevallig zat er daar vlakbij ook een luiaard. Deze had ik nog niet gezien en wilde ik nog heel graag zien. Een luiaard is een beest die echt heel sloom beweegt. Verder doen de beesten helemaal niks en eten alleen maar planten. Deze heb ik toen nog geaaid. Daarna zijn we verder gereden naar weer een plaats waar bijna niemand komt. We gingen weer door paadjes waarvan je bijna niet zag dat ze bestonden, maar we kwamen uit bij een wit strand en een bruin meer. Hier konden we even baden en daarna zijn we het meer overgestoken en kwam je op een vlakte uit waar heel veel palmbomen stonden. Hier hebben we toen een rondje gelopen en daarna zijn we naarpalulu gegaan waar we nog wat borgoe hadden gedronken om de trip af te sluiten.Paluluis een hutje waarook een meer achter ligt, wat zwart is van kleur maar waar je wel kunt zwemmen.Het was echt een hele leuke trip en een hele gave ervaring om in een hangmat te slapen in jungle tussen de beesten.

Stage verloskamer en NICU

Times flies when your having fun! Maandag ben ik al op de helft van mijn Suriname avontuur. De tijd hier gaat zo snel. Nog 2 maandjes te gaan! Ik heb deze week ook weer een aantal leuke dingen meegemaakt!

Vorige week vrijdag was er een bootparty. Het was een feest op een grote boot en de boot ging dan overde Surinameriviervaren, terwijl wij dan konden feesten. Wat was dat een leuk feestje!

Ik heb maandag een tattoo laten zetten samen met mijn huisgenoot Julia. We wilden ons Suriname avontuur vastzetten voor altijd. We hadden ervoor gekozen om de tattoo op dezelfde plek te laten zetten, maar wel allebij iets anders. Julia had een palmboom en ik heb een diamant. Ik heb voor de diamant gekozen omdat de betekenis erachter is dat een diamant kracht geeft en doorzettingsvermogen. Dit zijn wel 2 dingen die ik soms nodig heb in Suriname. Ik vind het echt heel leuk in Suriname en geniet echt vanmijn tijd hier, maar soms mis ik thuis toch wel een beetje.

Maandag en dinsdag had ik stage op de kinderafdeling NICU. NICU staat voor Neonatologie Intensive Care Unit. Op deze afdeling liggen baby's in de couveuse die veel te vroeg geboren zijn of geboren zijn met bijvoorbeeld zuurstoftekort. De kinderen zijn dus heel erg ziek en liggen dan ook allemaal aan de monitor of aan de beademing. Als de baby's geen beademing meer nodig hebben en goede vitale functies, dus een goede hartslag, temperatuur etc. gaan de kinderen naar de afdeling medium care waar ze dan klaargemaakt worden om naar huis te gaan. De afdeling NICU is er nog maar 3 jaar, waardoor het heel erg modern is en lijkt op een Nederlandse afdeling. De baby's liggen alleen in een grote ruimte waardoor je een goed overzicht hebt op de baby's en je moet heel erg stil zijn, omdat de baby's niet goed tegen hard geluid kunnen. Ik heb zelf 2 dagen op de NICU afdeling gestaan. De eerste dag mocht ik een kindje verzorgen dat bij 30 weken geboren was. Het kindje was dus heel erg klein, het hoofdje was net iets groter dan een tennisbal. Ik vond het eerst best eng om het kindje te verzorgen, omdat het zo klein was en heel kwetsbaar. De tweede dag mocht ik een hele zieke baby verzorgen. Het was een baby die zuurstoftekort had gehad bij de bevalling, maar die nog aan de zuurstof lag omdat het niet zonder de zuurstof kon. De zuurstof was een paar dagen ervoor verwijderd, maar de baby moest toen gereanimeerd worden. Je moest dus bij deze baby steeds heel goed opletten of de zuurstof nog goed zat en of de vitale functies goed bleven. Ik vond de NICU een hele leuke afdeling om te zien en om een keer te mogen meemaken.

Op woensdag en donderdag liep ik stage bij de verlosafdeling/verloskamer. Deze afdeling vond ik tot nu toe wel het leukste omdat ik bij deze afdeling bij 3 bevallingen heb mogen meekijken. De eerste bevallingbegon woensdag al gelijk om 7.00 uur. Het was een mevrouw die 35 weken zwanger was maar waarvan het kindje levenloos was. Het was dus al een echt kindje, alleen zonder hartslag. Daarnaast was het heel bijzonder dat het kindje in de stuitligging lag. Hierdoor kwam eerst de stuit naar buiten, in plaats van het hoofd. Bij deze bevalling heb ik alleen meegekeken. Ik vond hetwelzielig omte zien hoe er een dood kindje geboren werd.De tweede bevalling die ik gezien heb was wel een normale bevalling met een levend kindje. Ik heb bij deze bevalling de verloskundige geassisteerd, wat ik echt heel gaaf vond! Bij de derde bevalling was het ook een levend kindje maar ook weer een stuitligging. Een stuitligging bevalling is best bijzonder, daardoor staan er bij zo'n bevalling ook vaak heel veel stagiaires bij. Dit keer waren we bijvoorbeeld met 1 verloskundige en8 studenten en 2 doktoren die aan het meekijken waren. We stonden dus met11 mensen om het bed heen. Bij deze bevalling kwamen eerst de voetjes. Maar het kind ging niet huilen, waardoor het heel snel met de artsen meegenomen werd naar een ruimte en gelijk aan de beademing werd gelegd. Het ging allemaal heel erg snel, maar gelukkig ging het kindje na 20 minuten eindelijk huilen. Dit kindje is dan ook naar de afdeling NICU gebracht daarna.

Donderdag stond ik op zaal zoals dat hier heet. De zaal is gewoon de verlosafdeling zelf, waar de vrouwen dus liggen die bevallen zijn of nog moeten bevallen. Je moet de vrouwen dus verzorgen en vooral vaak de vitale functies meten en naar de baby luisteren. Wat me wel opviel aan de afdeling was dat ze met ruim 20 mensen per dag werken op deze afdeling. Echt heel veel personeel dus terwijl dit op andere afdelingen veel minder is. Iedere ochtend gaan alle mensen ook de kamers af, zodat de patiënten kunnen zien wie er van de dagdienst is. Meestal past het niet eens op de kamers, omdat het zoveel mensen zijn die moeten werken tijdens de ochtenddienst. Maar toch is het een drukke afdeling en ben je bijna altijd wel bezig. Het gaat dan alleen allemaal wel wat rustiger, echt op z'n Surinaams dus.

Zondag en maandag is het kerst. Heel raar om kerst te vieren met 30 graden. Ik heb ook totaal nog geen kerstgevoel. Ik ga dan ookmet kerst een trip naar het binnenland maken dus de jungle in. We zijn van plan om met een gids de jungle in te gaan en gewoon te kijken waar we uitkomen. Dat wordt dus 2 nachtjes slapen in de hangmat in de jungle. Ik heb er wel heel erg veel zin in!

Stage kinderafdeling

Gisteren heb ik mijn laatste stagedag gehad op de afdeling kinderinfectie. Ik heb 2 weken stage gelopen op deze kinderafdeling. Deze afdeling vond ik minder leuk dan de afdeling waar ik mijn eerste 2 weken stage liep, omdat er niet zoveel gebeurde op deze afdelng. Op de kinderinfectie liggen namelijk nog kleine kindjes die meestal tussen de 0 - 5 zijn met een ontsteking. De kinderen liggen allemaal apart op een kamer en sommige kinderen liggen geïsoleerd, omdat ze dan vaak een ziekenhuisbacterie hebben. Als iemand geïsoleerd verpleegd wordt moet je een mondkapje op, handschoenen aan, een schort aan om je kleren te beschermen en moet jesoms ook een haarnetje op. De eerste paar keer moest ik er aan wennen dat je dit eerst allemaal aan moest doen voordat je de kamer binnen mocht.Het was wel heel warm als je het allemaal aan had en er was ook geen airco. Wat ik wel raar vond op deze afdeling was dat ieder kind 1 of soms 2 infusen had. De kinderen hadden dit infuus voor als het nodig zou zijn, terwijl het heel vaak gewoon niet nodig was.

In het weekend ben ik naar Kenny B geweest met mijn huisgenoten. Omdat het de kleine regentijd is in Suriname, regent het hier nu bijna iedere dag. Alleen de regenbuien hier gaan er wel wat harder aan toe dan die in Nederland. De straten in Suriname staan ook vaak onder water als er een regenbui is geweest en er zijn dan ook bijna geen taxi's die rijden. Deze avond was het ook aan het regenen. Dat was wel jammer, want hetoptreden wasbuiten in een stadion. Toen Kenny B begon was het wel droog, maar was het grasveld wel een modderpoel.De Surinamers kende echt alle liedjes van Kenny B, terwijl wij er heel veel niet kende. Toen hij het liedje Paramaribo zong, was iedereen aan het dansen en meezingen. Er hing een hele leuke sfeer en het was een hele leuke avond!

Volgende week ga ik 2 dagen stage lopen op de NICU afdeling. Dat is een afdeling waar veel te vroeg geboren baby's in couveuses liggen, of baby's met een hele ernstige ziekte. Ze liggen dan ook allemaal aangesloten aan de monitor. De andere 2 dagen ga ik stage lopen op de afdeling verloskunde. Ik mag dan meekijken bij bevallingen en keizersneden. Ik heb er echt heel veel zin in!

Dolfijnentour

Vorige week vrijdag was het srefidensi dag in Suriname. Het word ook onafhankelijkheidsdag genoemd, omdat Suriname op deze dag onafhankelijk werd. Ik ben deze dag naar de palmentuin geweest, waar een aantal kraampjes stonden. Het was te vergelijken met een braderie in Nederland, alleen dan op zijn Surinaams. Je kon er echt typische Surinaamse dingen kopen zoals Surinaamse rokken, souveniertjes en heel veel eten. 'S avonds zijn we naar hotel torarica geweest waar een feest was. Er waren bijna alleen maar Surinamers, en bijna geen Nederlanders. Het was dan ook heel anders dan eennormaal avondje stappen in Suriname. Er hing echt een hele andere sfeer maar wel heel erg gezellig.Ze draaide ook allerlei muziek door elkaar. In het midden was er een dansvloer. Er stonden altijd veel Surinamers op te dansen, maar dat was echt mooi om te zien. Surinamers kunnen namelijk echt heel goed dansen!

Zaterdag heb ik samen met 1 huisgenoot en 4 andere Nederlanders de dolfijnentrip gedaan. We gingen eerst met de boot naar Nieuw-Amsterdam. Hier is een museum waar je kunt zien hoe de mensen in de tijd van de slavernij leefden. Na het museum gingen we met de boot de dolfijnen zoeken. We hadden gelukkig een goede dag uitgekozen want we zagen echt heel veel dolfijnen. Sommige kwamen naar de boot toe gezwommen en kwamen dan met hun hoofd boven water, waardoor je ze heel goed kon zien. Het was echt mooi om te zien. Na het spotten van de dolfijnen zijn we naar een eiland gegaan wat rust en werk heet. Hier zijn heel veel plantages, waaardoor er soms hard gewerkt moet worden, maar waar het heel erg rustig is. Errijden geen auto's, er zijn alleen maarzandwegen en alleen maar mensen die er wonen. De zandwegen zijn er, zodat jeiemand niet goed hoort lopen of fietsen waardoor het heel stil is.Daarom heet de plek ook rust en werk. Hier hebben we gewoon een rondje gelopen, maar ik vond het zelf wel tegenvallen. Je zag niet meer zoveel van de plantages, het waren meer gewoon weilanden. Na de plantages zijn we weer naar een andere plaats gegaan om kaaimannen te spotten. We moesten een tijdje in een boot maar het was echt heel donker. Je zag dus helemaal niet waar je heen ging en wat er om je heen gebeurde wat best eng was. Af en toe zag je wat rode ogen in het water liggen, dat waren dan de kaaimannen. Er worden wel alleen maar kleine kaaimannen gevangen, omdat grote kaaimannen te groot zijn om gevangen te worden. Toen de man die de boot bestuurde een kleine kaaiman had gevonden in het riet, ving hij hem met een lange stok met een cirkel eraan. Je moest heel stil zijn, omdat de man zich goed moest kunnen concentreren, want het is toch nog best moeilijk om zo'n beest te vangen. Toen hij de kaaiman had, was het best zielig om dat beest bijtend om zich heen en spartelend aan de ring te zien hangen. Ook maakt de kaaiman een gek geluid, waarmee hij dan zijn ouders roept. Er wordt een lintje om zijn mond gedaan, zodat hij niet kan bijten en daarna mochten we hem vasthouden. Eerst durfde ik het niet, omdat hij er nog best wild uitzag, maar na een tijdje was hij rustiger en heb ik hem toch vastgehouden. Het is toch wel gek om een krokodil in je handen te hebben, maar wel heel gaaf. Daarna werd hij weer vrijgelaten, wat ook nog een hele klus is omdat de kaaiman altijd nog kan aanvallen. Dat gebeurde gelukkig niet. Toen we weer terug naar de kant gingen hebben we ook nog heel veel vuurvliegjes gezien, wat er ook heel mooi uit ziet.

Eerste week stage

Deze week had ik mijn eerste stageweek op de kinderafdelingin het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP). Ik begon maandag met een introductie en een rondleiding door het ziekenhuis. Het is een heel groot ziekenhuis met heel veel afdelingen. Iedere afdeling heeft zijn eigen gebouw. Als je dus naar een andere afdeling moet, moet je via buiten naar de afdeling. Na de rondleiding werd ik naar de kinderafdeling gebracht en kreeg ik hier ook een rondleiding. De kinderafdeling bestaat uit 3 verschillende delen. Je hebt afdeling A waar vooral infectieziekten zijn. Afdeling Nicu is voor kinderen die vaak veel te vroeg geboren zijn of geboren zijn met een afwijking en je hebt afdeling C waar de kinderen met allerlei verschillende ziekten en leeftijden heenkomen. De eerste 2 weken loop ik stage op afdeling C.

Maandag en dinsdag heb ik me vooral georiënteerd op de manier waarop ze in het ziekenhuis werken. De manier van werken is echt heel anders dan in Nederland. Ik werd bijvoorbeeld niet ingewerkt en moest zelf erachter komen hoe het werken in een ziekenhuis nou gaat. Iedere ochtend begin je met het overdragen wat er allemaal gebeurd is die nacht en wie er nieuw op de afdeling zijn. In Nederland wordt de overdracht gehouden in een rustige ruimte en luistert iedereen goed. De overdracht hier is op de afdeling zelf op de gang en zitten sommige verpleegkundige gewoon op hun telefoon. Na de overdracht worden de bedden gewassen en opnieuw opgedekt en worden de kinderen gebaden. Wat er daarna gebeurd is iedere dag verschillend en heel erg verschillend. Meestal zijn er wel de standaard dingen die gedaan moeten worden zoals controles, maar er zijn vaak ook nog veel meer andere taken te doen.

Woensdag kreeg ik mijn eigen kamers toegewezen waarbij er 1 kind was met een 2e graads brandwond aan zijn hele onderbeen. Ik had dit nog nooit gezien en vond het dus heel interessant om mee te helpen tijdens de verzorging. Het kind werd naar de brandwonden behandelkamer gebracht. Dit is een kamer waar een bad in staat met een krukje erin. Het kind werd op het krukje gezet en hij mocht zelf zijn verband eraf halen. Toen het eraf was schrok ik eerst wel hoe erg een brandwond kan zijn. Daarna heb ik de wond zelf mogen verzorgen. Eerst werd hij gewassen met zeep. Daarna wordt het zeep er met gaasjes vanaf gehaald en wordt de wond met water besproeid. Het zag er allemaal heel erg pijnlijk uit, vooral omdat de huid natuurlijk ook weg was en er soms nog wat losse vellen aan hingen. Daarna werd de wond gedroogd, ook met steriele gazen. In Nederland wordt dit meestal deppend droog gemaakt, maar in Suriname wrijven ze er gewoon overheen. Daarna werd er verband met zilverzalf opgedaan en werd het been weer verbonden. Ik vond het heel erg interessant om de wond te mogen verzorgen, maar het wordt wel weer op een andere manier gedaan dan in Nederland normaal gebeurd.

Donderdag kreeg ik weer mijn eigen kamers en had ik 1 kamer waarbij alleen maar OK patiënten lagen. Deze dag heb ik dus veel kinderen van en naar de OK gebracht. Er was een kind wat ’s ochtends geopereerd werd en een pin kreeg in zijn teen. Toen we het kind gingen ophalen moest er een röntgenfoto gemaakt worden, om te kijken of de pin goed zat, maar toen we op de afdeling kwamen bleek dat deze niet goed zat. Ik heb toen de jongen naar de poli gebracht, waar ze de pin zouden verwisselen. Dit was ook heel raar om te zien. Aan de bovenkant van zijn teen stak nog een stuk pin uit maar aan de onderkant ook. De arts verdoofde hem en toen trok hij de pin er eigenlijk gewoon met een pincet uit. Daarna kreeg hij een nieuwe pin, maar omdat er geen pinnen waren hebben ze er een optreknaald ingedaan. Een optreknaald is een lange naald die je op een spuit zet waar je dan normaal vloeistof mee uit een potje kan trekken. Daarna moest er weer een röntgenfoto gemaakt worden. Toen we weer op de afdeling waren, werd er weer gebeld dat de pin weer niet goed zat. Het kind moest dus weer terug naar de poli, om opnieuw een pin te laten zetten. Ik was weer met het kind meegegaan maar de arts had het erg druk. Hij was met een andere patiënt bezig naast het bed waar ik stond en riep of ik wilde komen. Ik ging erheen en er was een man met vocht in zijn knie. Hij wilde me laten zien hoe ze dit eruit haalde. Je mag dus echt met bijna alles gewoon meekijken in Suriname wat wel heel interessant is. Rond 15.00 uur was ik nog steeds aan het wachten, maar eigenlijk zat mijn dienst erop. In Nederland zou je dan gewoon overwerken, maar hier werd ik overgenomen door iemand van de middagdienst.

Ik heb dus echt een hele leerzame week gehad in het ziekenhuis en heb al veel mogen zien.