Brokopondo en stage

Vorige week had ik mijn eerste stageweek bij het Lotjeshuis. Ik dacht van tevoren dat het een weeshuis was waar verwaarloosde en ondervoede kinderen worden opgevangen. Toen ik daar aan kwam voor mijn eerste stagedag bleek dit niet zo te zijn. Het Lotjeshuis is een weeshuis waar kinderen heen komen die ondervoed geweest zijn of verwaarloosd werden. De kinderen zijn dus al van hun ondervoeding af. Ik vond het heel jammer, omdat ik daardoor mijn schoolopdrachten niet kan uitvoeren bij het Lotjeshuis. Ik heb er wel voor gekozen om hier 4 dagen stage te blijven lopen, omdat ik toch graag iets wilde zien van een weeshuis.

Ik nam iedere dag de bus naar het Lotjeshuis. De bussen hier zijn ook weer heel anders dan in Nederland. Je gaat gewoon langs de kant van de weg staan en zodra je de juiste bus ziet steek je je hand op en de bus stopt dan zodat je kan instappen. Als de bus vol is rijdt hij gewoon dooren dan moet je somseven wachten op de volgende bus.Je moet wel goed kijken, omdat er heel onduidelijken heel klein op de bus staat aangegeven welke lijn het is.Als je eruit wilt duw je gewoon op een knop (als die in de bus zit) anders moet je roepen endan stopt de bus. Er zijn dus geen bushaltes en ook geen vaste tijden dat de bus rijdt.De bus rijdt gewoon zodra hij vol is. Ik hadnaar het Lotjeshuis 2 bussen nodig. Meestal kwam ik rond 7.00 uur aan op stage en dan werden de kinderen gebaden. Gebaden wil zeggen dat de kinderen onder de douche gaan. Ze worden allemaal tegelijk onder de douche gezet, hun tanden worden gepoetst en ze worden gewassen. Daarna worden ze afgedroogd en aangekleed en gaan de kinderen eten. Na het eten gaan de kinderen spelen. Het is iedere dag anders wat ze gaan doen. Soms blijven ze binnen en gaan ze kleuren of zingen en soms gaan ze naar buiten om buiten te spelen of te wandelen. Zodra de kinderen buiten gaan spelen, moeten ze ook weer gebaden worden voor het middageten, omdat ze wel heel hygiënisch werken in het Lotjeshuis. Na het middageten moesten de kinderen naar bed om een dutje te doen. Ik vond het leuk om 4 dagen stage gelopen te hebben in het Lotjeshuis en om mee te maken hoe het er in een weeshuis aan toe gaat.

Omdat het Lotjeshuis geen geschikte stage is voor mijn opleiding, heb ik geregeld dat ik stage mag gaan lopen in het Academische ziekenhuis in Paramaribo. Ik had hier maandag 14 november een gesprek en ik mag stage komen lopen vanaf volgende week maandag.Ik mocht zelf weten op welke afdeling ik stage wou lopen dus ikga de eerste 6 weken stage lopen op de afdeling chirurgie en de laatste 5 weken op de kinderafdeling.Ik moet deze week alleennog een aantaldingen regelen om stage te kunnen lopen. Zo moet ik morgen een MRSA testlaten doen in het ziekenhuis. Ook moet ik een pak laten maken en moet ik hiervoor witte stof gaan halen. De verpleegkundige hier moeten namelijk helemaal in het wit zijn met een broek, een blouse en een schort. Ik heb dus nog genoeg te doen deze week maar heb ook heel erg veel zin om maandag te mogen beginnen bij het ziekenhuis. Ik denk dat ook dat ik hier heel erg veel kan gaan leren.

Zaterdag 12 november kwam er een vriendin van een huisgenoot van mij. Ik ging mee om haar op te halen op het vliegveld, want het vliegveld is 1,5 uur rijden vanuit het studentenhuis. We hadden een hele leuke taxi chauffeur. Hij vroeg aan mij of ik mijn rijbewijs had. Ik zei dat ik hem had en toen vroeg hij of ik een stukkje wilde rijden. Ik wilde dit wel, dus heb ik voor het eerst in mijn leven aan de linkerkant gereden. In het begin was het heel erg wennen, maar na een tijdje was ik er wel aan gewend. Het was gelukkig niet druk op de weg omdat het al laat was maar anders had ik het niet gedaan. Het rijden hier is heel anders, omdat er hier hele andere verkeersregels zijn dan in Nederland en de wegen niet altijd even goed zijn. Er staat bijvoorbeeld dat je 50 km/uur mag, waar dan bijna niemand zich aan houd maar er liggen wel hele grote drempels op de wegen waar je dan met 15 km/uur overheen moet omdat ze zo hoog zijn. Ik vond het wel heel leuk om dit mee te mogen maken.

Zondag 13 november heb ik weer een trip gedaan. Dit keer was het naar het Brokopondomeer en naar Ston eiland. Tijdens deze trip gingen er nog 8 andere huisgenoten mee. We werden om 8.00 uur opgehaald met eenbusje bij ons studentenhuis en zijn we vetrokken naar het binnenland. Het binnenland is hier trouwens ook vaak de jungle omdat 80% van Suriname uit jungle bestaat. Na ongeveer 2 uur hadden we een stop in de jungle. We zijn hier gaan rondlopen en zijn op een Joodse begraafplaats geweest. Ook stonden er nog wat oudere monumenten zoals bijvoorbeeld de ruïne van de synagoge. Na het rondlopen zijn we weer verder gereden naar het Brokopondomeer. Voordat we bij het Brokopondomeer aankwamen reden we door het dorpje Brokopondo. De reisleider vertelde dat het Brokopondomeer ongeveer 50 jaar geleden nog een stad was ongeveer net zo groot als Utrecht. De hele stad is toen overstroomd waardoor de mensen gevlucht zijn. De overheid heeft toen het dorpje Brokopondo gemaakt, waar de mensen nu nogsteeds leven. Hetlijkt opeen sloppenwijk. Het is heel erg primitief maar wel erg interessant om te zien. Het Brokopondomeer zelf is nu een meer dat net zo groot is als Utrecht waar veel dode bomen in staan. De dode bomen komen dus doordat het vroeg een dorp was. We zijn toen in een boot door het Brokopondomeer naar Ston eiland gevaren. Dit is een klein onbewoonbaar eiland waar we hebben geluncht. Daarna mochten we zwemmen in het Brokopondomeer. Het is heel raar, omdat er ook pyranhasin het meer zwemmen. We zijn dan wel bij Ston eiland gebleven en hier was het water daar ook helder is. Na het zwemmen zijn we naar een ander eiland gevaren en zijn we brulapen gaan zoeken. We hadden het hele eiland overgelopen om de apen te spotten, maar we konden ze niet vinden. Toen we weer aankwamen bij de eerste boom waar we langsgelopen waren, zagen we er 2 in de boom zitten. Een aap kwam helemaal naar beneden in de tak om te komen kijken, waardoor wij de aap heel goed konden zien. Daarna zijn we weer terug naar het huis gereden via het stuwmeer. Op de terug weg zagen we nog een slang liggen aan de zijkant van de weg. We zijn toen ook nog even gestopt. Het bleek een wurgslang te zijn. Ik vond deze trip echt een hele leuke trip en heb weer iets heel anders van Suriname gezien.

Bigi Pan

Ik zit nu alweer ruim 1,5 week in Suriname, de dagen gaan heel snel voorbij. Ik wilde al veel eerder deze blogschrijven maarer komt telkens wel weer wat tussen.Vorige week donderdag 3 november ben ik voor het eerst naar de markt in Paramaribo geweest. De markt hier is heel anders dan een markt in Nederland. De markt in Paramaribo is namelijk iedere dag geopend en is een hele grote markt. Er staan heel veel tafels met fruit,vis en souvenirtjesmaar bij bijnaieder kraampje is er wel ander fruit of andere vis te koop of hangen er weer andere souvenirtjes bij. Ik keek mijn ogen uit toen ik over de markt liep,omdat het er ook wel erg armoedig uit ziet. De markt bestaat uit een aantal straten en in het midden zijn een paar grote hallen. De kraampjes staan echt op elkaar ener is maar een smal paadje waar je kunt lopen. Je kunt niet eens met z'n 2e naast elkaar lopen, omdat het zo smal is. Er was een straat op de markt waar ze alleen maar vis verkoopte. Er lagen verschillende soorten vissen op de tafels, hele grote vissen zoals snoeken en kleinere vissen. De vissen liggen allemaal los op tafels, midden in de felle zon wat heel erg stonk naar verschillende rotte vissen door elkaar. Ik heb een tafel gezien waar bijvoorbeeld een touw hing met heel veel krabben eraan (ook in de brandende zon). Er waren een paar krabben die ik nog heb zien bewegen, wat eigenlijk bijna niet mogelijk wasomdat ze met zoveel aan een touw hingen, het zag er heel vies uit allemaal en we zijn ook heel snel door deze straatheen gelopen omdat het zo erg stonk. Nadat we een rondje hadden gelopen op de markt zijn we naar ons studentenhuis gegaan zodat we ons konden klaarmaken om 's avonds te gaan uit eten met ons hele huis. Uit eten is hier heel erg goedkoop vergeleken met Nederland. We gingen naar een van de duurdere restaurants in Paramaribo. In Suriname vinden ze dit een duur restaurant, maar als je het vergelijkt met Nederland is het helemaal niet duur. Het kost ongeveer 60 SRD voor een hamburger (8 SRD = 1 euro).Het restaurant heet de Waag en heeft een Nederlandse eigenaar. Er waren dan ook alleen maar Nederlanders aan het eten. Na het eten gingen we nog met een aantal mensen naar club Havana om een avondje te stappen. Mijn eerste stapavond in Suriname! Het stappen is hierniet heel anders dan met Nederland alleeniser eerst van 10 tot 12 uur salsa en daarna komt pas de uitgaanmuziek die wij in Nederland ook kennen.

Vrijdag heb ik een beetje rustig aan gedaan omdatik zaterdag en zondagop trip naar Bigi Pan ging. Bigi Pan is in het binneland van Suriname en ver van Paramaribo vandaan (ongeveer4 uur met de bus en2 uur met de boot).We moesten om 7.30 uur verzamelen bij Chicko en hier kregen we ontbijt. Rond 8.30 uur gingen we in de bus richting Bigi Pan. Onderweg zijn we een nog op verschillende plaatsten gestopt om even pauze te houden. We zijn bijvoorbeeld bij de Nickerie markt gestopt. Nickerie is een plaats in Suriname waar ze een kleine markt hebben wat je kunt vergelijken met de markt in Nederland. Wat wel raar was aan deze plaats was dat er veel Surinaamse mensen naar ons toekwamen om te vragen of ze met ons op de foto mochten. Dit komt omdat er maar weinig blanke mensen in het binnenland komen en ze dus maar weinig blanke mensen zien. Ze roepen dan ook vaak bacra wat blanke betekent. Na een busreis van ongeveer 6 uur kwamen we aan bij de kajakken. Het kajakken bestond uit 2 delen.Toen we in de kajak zaten voor het eerste deel begon het keihard te regenen, wat hier meestal is als het regent. Alles was dus helemaal doorweekt en er was niets meer droog toen we aankwamen om over te stappen voor deel 2. Gelukkig was het eerste gedeelte alleen maar een groot meer waar je alleen maar naar de overkant hoefde waarje niet meer dan alleen maar water en bossen zag.Voor het 2e deel moest je de kajak over een bergje waar rolletjes oplagen heen trekken naar de andere kant van het meer, waar dan deel 2 begon. Gelukkig was het bij deel 2 weer droog. Deel 2 was eigenlijk de steel van Bigi Pan. Bigi Pan betekent namelijk grote pan. Het was dus een smal watertje (ongeveer 50 cm diep) wat heel mooi was. Aan de zijkant was veel bos te zien en soms was er een open vlakte. Er lagen veel bomen in het water die dan ook vaak uitgeweken moesten worden maar dat was wel grappig. Aan de zijkanten zag je soms een aap in de boom zitten of een rode ibus, dat is een rode vogel. Ook zag je hele grote zwarte plekken op bomen, dat waren mierenhopen. Na ongeveer weer een uur gevaren te hebben kwamen we bij de grote pan uit. Dat was een grote vlakte waar ongeveer 8 huisjes op stonden op lange palen. In een van deze huisjes verbleef ik samen met 16 anderen die ook meewaren op de tour. Toen we aangekomen waren stond er een leuke familie op ons te wachten waar het huisje van was. We konden onze spullen neerzetten en even relaxen op het terras bij het huis en daarna gingen we weer in de kajakken om vogels te spotten. Aan de rant van het Bigi Pan meer was namelijk een eilandje waar heel veel vogels heen kwamen om 's nachts te slapen. Er zaten bijvoorbeeld heel veel rode en witte ibussen maar het was heel mooi om te zien. Toen we weer terug waren had het gezin eten voor ons gemaakt. Ze had rijst, nasi, kip en bakabana (gebakken banaan). Echt Surinaams eten dus! Na het eten kwam er weer een grote regenbui met onweer. We zouden eigenlijk kaaimannen gaan spotten, maar dit ging dus helaas niet door. We zijn toen in het huis gebleven en hebben met z'n alle wat spelletjes gedaan. We moesten deze nacht slapen in het huis op een hangmat. Gelukkig ligt een hangmat erg lekker, maar het was wel apart om te slapen in een hangmat in een huis wat op water staat. Zondagochtend werden we om 6.15 uur wakker gemaakt zodat we de zonsopgang konden zien. Dat was heel erg mooi om te zien vanuit het huisje! Na de zonsopgang gingen we weer in de kajakken naar een ander eiland bij Bigi Pan om flamingo's te spotten. Er zaten echt heel veel flamingo's op het eiland. Toen iemand in zijn handen klapte vlogen ze allemaal weg, maar ze vlogen over onze kajakken heen. Dat was heel mooi om te zien. Vervolgens gingen we vissen vangen. Er was een net gespannen door het water en daar waren heel veel vissen in gevangen. De vissen werden in de kajakken meegenomen naar het huisje, omdat de familie van het huisje hier van leeft. Ik vond het heel zielig om al de vissen en soms ook een krab die erbij zat te zien, ook toen ze in de kajak lagen. Na het vissen gingen we naar de modderpoel. Helaas was het water heel hoog, waardoor je eerst het water in moest om jezelf onder de modder te smeren. Het water zag er groen/grijs uit en stonk een beetje, dus ik ben het water niet ingegaan. Daarna gingen we weer terug naar het huisje en kregen we sauto soep. Dat is Surinaamse soep. Het lijkt op boullion soep alleen zit er dan heel veel taugee, kip, rijsten boontjes bij in. Na het eten gingen we weer naar het studentenhuis. De zon was echt heel fel deze dag dus op de terugweg in de kajak was het echt heel erg warm, waardoor je heel snel verbrandde. Maar de Bigi Pan trip was heel erg leuk!

Eerste paar dagen in Paramaribo

Na ruim 4 maanden voorbereidingen, vloog ik maandag 31 oktober dan eindelijk naar Suriname. Ik vloog samen met Carole, een klasgenoot. Onze vlucht zouom 11.20 uur vertrekken. Carole en ik stonden optijd te wachten bij onze gate (F3), maar er stond een lange rij en om 11.15 stond deze er nog. Toen we aan een stewardess vroegen of we wel bij de goede gate stonden, zei ze datde gate gewijzigd was en dat we naargate F7 moesten. Veel mensen die ook aan het wachten waren voor de vlucht naar Paramaribo hoorde dit en liepen mee naar gate F7. Er stonden dus nog meer mensen fout. Uiteindelijk stonden we bij de goede gate, maar duurde het nog tot 12.00 uur voordat we het vliegtuig in mochten.Wevlogen pasom 12.40 uur weg, we hadden dus 1,5 uur vertraging! De vlucht zelf is goed gegaan. We hebben er 9,5 uur over gedaan om in Paramaribo aan te komen. Toen we uit het vliegtuig kwamen, kreeg je echt een klap van de hitte in je gezicht. Op het vliegveld zelf stond er een lange rij voor de douane. Het bleek dat er maar 2 mensen waren die het hele vliegtuig moesten controleren. Wat mij toen gelijk opviel was dat de mensen hier heel erg vriendelijk zijn. Er warenveel mensen die tegen Carole en mij begonnen te praten. Veel mensen zeiden "jullie gaan hier zeker stage lopen in het ziekenhuis?"of "je moet 's avonds echt niet alleen over straat gaan hoor, je moet goed oppassen!". Na 1,5 uur waren we dan eindelijk door de douane heen en namen Carole en ik allebijeen andere taxi naar ons studentenhuis in Paramaribo. Eenmaal aangekomen in het studentenhuis kreeg ik de sleutel van mijn kamer. Het was zo warm dat ik de deur open liet staan en er een gecko (eenkleine salamander) naar binnen was gekropen. Ik vind reptielen helemaal niks, maar dit keer liet ik hemmaar zitten zodat hij de muggen op mijn kamer op kon eten. Hij isgelukkig ookweer zelfnaar buiten gegaan!

De eerste nacht heb ik maar weinig geslapen.Het was erg warm op mijn kamer(ongeveer 24graden) en ikwerd daardoor vaak wakker. Ikben uiteindelijk om 6.00 uur uit bed gegaan en hebtoen samen met Iris, een huisgenootdie ook bij mij op school zit, boodschappen gedaan op de fiets. Het fietsen hier is heel anders dan in Nederland. InSurinamerijden deauto's namelijk linksen kennen ze geen fietspaden.Je moet dusaan delinkerkant van de weg fietsen. Het is inSuriname ook zo dat als een auto graag voorrang wilt de auto gewoon toetert en zichzelf overal tussen propt. Je moet dus tijdens het fietsen heel goed uitkijken. In de supermarkt hebben ze heel veel Nederlandse merken, bijvoorbeeld nutella en mmarkante. 'S middags ben ik samen met Carole en Iris naar Suriname geweest. Chicko (mijn contactpersoon in Suriname) liet ons alle mooie plaatsen in Paramaribo zien. Hij liet ons zien waar we goed konden winkelen, en liet ons een bezienswaardigheden zien zoals Ford Oranje en de Palmentuin. 'S avonds ben ik samen met 4 andere huisgenoten naar een salsa les geweest. Ik vond het heel leuk om te doen, maar het lukt me niet helemaal om al die passen te onthouden.

Op woensdag, mijn 2e dag, werd ik's ochtends om 7.30 uur opgehaald om naar de vreemdelingendienst te gaan. Hier moest ik een stempel halen zodat ik in ieder geval al3 maanden in Suriname mag blijven. Na het halen van de stempel ben ik naar mijn stage geweest om kennis te maken. Ik ga stage lopen in het Lotjeshuis, een huis voor verwaarloosde en ondervoede kinderen van 0 tot 6 jaar. Mijn eerste indruk was goed, het gebouw zit er gezellig uit en de mensen die er werken zijn heel vriendelijk. Ik had een kort kennismakingsgesprek met de directeur van het Lotjeshuis. Aanstaande maandag 7 november begin ik met mijn stage, omdat ik de eerste week gebruik om te aclimatiseren. Ik heb nu al zin in mijn eerste stagedag!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Mandy